Ik en... kakkerlakken

Het is niet zo dat ik wil zeuren...
Ik weet dat ze erbij horen...
En inderdaad: ze doen geen vlieg kwaad, ook mij niet...
Maar:
Ik vind ze eng, heel erg eng

Stel je even voor:
Je bent op de Malediven, op één van die kleine romantische eilanden.
Een huisje aan het strand met een afgesloten tuin waar je lekker buiten kunt douchen.
Een fantastische strandbar waar je al snel vriendjes wordt met de barman.
Tot laat in de nacht schenkt hij menig gratis cocktail stiekem onder de bar.

Aangenaam aangeschoten loop je terug over het strand.
Bij het huisje twijfel je:
Ga ik direct slapen of zal ik toch nog even mijn tanden poetsen?

Ik koos voor het laatste (Stom!)
Waggelend naar de buitenbadkamer duw ik de deur open en klik het licht aan.

Op nog geen halve meter afstand ligt mijn tandenborstel.
Maar hij beweegt!
Ik tref een vuistgrote kakkerlak aan die mijn tandenborstel erg aantrekkelijk vindt!
Weg is mijn heerlijke alcohol roes!

Je begrijpt: de volgende ochtend heb ik nog altijd mijn tanden niet gepoetst...
Op naar de "campingwinkel". Ik word stralend begroet door een meneer die mij verteld dat hij inderdaad tandeborstels verkoopt.
Voor maar 15 Dollar per stuk!
"Ja mevrouw, we moeten ze importeren he"

Hypogeum van Hal Saflieni

Het was even schrikken toen we na onze vlucht even een drankje gingen doen op het vliegveld van Malta. Remco was onze ANWB extra aan het bekijken en las het volgende:

“U kunt ervan uitgaan dat rondleidingen door het Hypogeum ongeveer zeven dagen van tevoren zijn volgeboekt.”

Dat komt slecht uit als je maar acht dagen op het eiland verblijft!

De koffie sloegen we achterover en in een drafje gingen we naar het Avis loket.
Bagage in de auto en zo snel mogelijk (wat best lastig is als je voor het eerst in je leven links moet rijden), via ons hotel naar het Hypogeum toe.

Een alleraardigste meneer vertelde ons dat alle rondleidingen de komende week inderdaad volgeboekt zaten, maar hij vroeg ons even te blijven wachten. Er zou in een kwartier weer een tour van start gaan en je weet maar nooit!

Onze man hield de tussenstand bij terwijl de mensen binnendruppelden. Vlak voor de tour van start ging waren en nog twee mensen niet.
Toen kwam er een mevrouw naar binnengestormd die de volgende dag de rondleiding ging doen maar zij wilde persé vandaag.
Onze man gaf ons haar kaartjes en zij kreeg de kaarten van de twee ontbrekende personen.
De volgende dag mochten we ook mee!

We stappen naar buiten, bovenop twee Aziatische meisjes die foto’s van elkaar maakten bij de deur en gevel.
Wij keken elkaar eens aan en spurten in looppas naar de auto!

De volgende dag hebben we de rondleiding gedaan en het is echt de moeite waard!

Het Hypogeum is een onderaards, in de rotsen uitgehakt complex. Het is door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed en met reden. Het grottenlabyrint, bestaande uit drie niveaus hebben ooit gediend als begraafplaats. Archeologen hebben er enkele duizenden skeletten gevonden.
In een aantal vertrekken zijn prachtige schilderingen gevonden en men vermoed dat deze ruimten een godsdienstige functie vervulden.
Ook zijn er aanwijzingen dat de koele onderaardse ruimten een praktisch doel dienden:
Dat van natuurlijke koelcel voor voedselopslag.

De oudste delen van het Hypogeum stammen vermoedelijk uit 3600 tot 3000 v.Chr.

De rondleiding begint met een film en tentoonstelling over de geschiedenis van het Hypogeum, daarna volgt een rondleiding door het grottenstelsel.
Doen, als je op Malta bent, het is de moeite die je moet doen om een kaartje te scoren meer dan waard!

* foto's komen van en meer informatie is te vinden op Heritage Malta

Cholula Mexico

Een interessante plaats. Onderstaand een stukje uit de 'Dictionary of Archeology':


"Cholula is the name of an archaeological site in the Puebla-Tlaxcala Valley of the central highlands in the state of Puebla, Mexico. It was one of the most important regional centers in prehispanic Central America, and the center of the cult of Quetzalcoatl. Cholula reached its height of importance during the Late Classic period (AD 600-900), although archaeological evidence indicates the location was inhabited as early as 1000 BC. Cholula is the site of the Great Pyramid Tlachihualtepetl, the largest prehispanic structure built in the New World. During its heyday, Cholula ruled or had control over much of central Mexico; the city covered an area of approximately ten square kilometers, with a population of between 30 and 50,000 people. The site is also known as the place in 1519 where La Malinche warned Cortés that he was about to be murdered; and where instead the Spanish massacred about ten percent of the population. Numerous adventurers made it to Cholula, including E.B. Tylor, Desiree Charnay, and Adolph Bandelier; archaeologists associated with the site's excavation include Ignacio Marina, Eduardo Noguera, and Sergio Suarez Cruz."


Wij maakten voor het eerst kennis met Cholula dankzij Bob Brier. Dat zal medio 2002 geweest zijn toen hij nog vaak op National Geographic te bewonderen was. Mr. Mummy schijnt zijn bijnaam te zijn. Zijn programma's waren erg boeiend, ik was alleen meestal afgeleid omdat Bob elke twee zinnen zijn stopwoordje: 'you see' er in gooide.


Hoe dan ook: dankzij Mr. Mummy stond Cholula op ons netvlies gebrand. Een kolossale piramide, waar de Spanjaarden een kerk bovenop bouwden. Vandaag de dag is de piramide begroeid en nauwelijks als zodanig herkenbaar. Alleen de onderste trap is gerenoveerd. Met iets te veel beton naar onze smaak.

Maar: er bevind zich in de piramide een enorm tunnelstelsel! Dat wilden wij zien!

Eenmaal ter plekke zijn we als echte backpackers door de achter uitgang naar binnen gelopen (tja twintig Pesos zijn toch twee biertjes he). En wat bleek: de gangen waren door archeologen gegraven! Niets geen avontuur, een paar rechte tunneltjes en alles wat er een beetje spannend uit zag was afgesloten...

Eenmaal weer buiten hoopten we nog iets van de charme van de plek te ervaren, maar helaas... het was een berg in de gloeiende hitte.

Sommige plaatsen moet je gewoon lekker bekijken als je National Geographic op hebt staan...

ps. de foto is van een kloostergebouw in Cholula, we kwamen er thuis achter dat we echt niet onder de indruk waren van de piramide... we zijn zelfs vergeten om er een foto van te maken.

Vaarwel El Nivel

Goed... de A locatie was ook te mooi om waar te zijn, maar een wandeling over het Zocalo in Mexico City zal toch nooit meer in stijl kunnen worden afgesloten...

MEXICO CITY (Reuters) - Mexico's oldest cantina, a classic drinking dive patronized by dozens of past presidents and Cuban leader Fidel Castro when he was in exile here, has closed its doors after more than 150 years.
Nestled in a side street between the National Palace and Mexico City's cathedral, the door of El Nivel (The Level) is now padlocked.
El Nivel's owner, Ruben Aguirre, is looking for new premises after losing a long legal battle against the owners of the building, the National Autonomous University of Mexico.
"We are seeing where we can move to," Aguirre, who inherited the cantina from his father, told Mexican radio after losing the 17-year lawsuit.
A paper sign above the cantina's metal shutters says: "Closed for renovation until further notice."
El Nivel, a dim watering hole, opened in 1855 after being handed the first cantina license a few years after the U.S.-Mexican war. It was named The Level because authorities used to measure the height of the city's flood waters in the building.
Aguirre told Reuters several years ago the original No. 1 license was kept in a safe at the central bank because it is a valuable historical document.
A framed copy of the license hung on one wall of the cantina when it was open, alongside eclectic art, old maps, drawings and faded photos of the cathedral, Mexico City's main Zocalo square and the bar itself.
El Nivel was the haunt of writers, artists, activists, journalists and other bohemian Mexicans. It also became a favourite for tourists, too. One special house drink was a mixture of vodka, anis and orange flavoured liquor.
Aguirre said around 30 presidents from Sebastian Lerdo de Tejada in the 19th century to Ernesto Zedillo (1994-2000) had all called in for a drink while in office. Mexican presidents used to work out of the nearby National Palace.
When Cuba's Castro lived in Mexico in the 1950s he too frequented the bar with guerrilla icon Ernesto 'Che' Guevara, according to Aguirre. Castro set out on his Cuban revolution from Mexico.
Aguirre said the legal case to stop the university taking over the premises became impossible to sustain because all the documents were in the name of his dead father, Jesus Aguirre, who bought the cantina more than 40 years ago.
"It just got too complicated because everything was in his name," Aguirre said.

Een sculptuur in Wieliczka

Salt Mine- Wieliczka, originally uploaded by Crystal Pistil.

Het zijn kunstwerken op zich.

Jaarlijks komen er ongeveer een miljoen bezoekers, waarvan de meeste in de zomermaanden.

Luchtvochtigheid veroorzaakt erosie in de muren en sculpturen en deze beginnen langzaam op te lossen.

Een team van Poolse en Amerikaanse wetenschappers is bezig met test en op zoek naar oplossingen.

Wieliczka salt mines

Wieliczka salt mines, originally uploaded by anuskai.

Gisteravond gezien in Palins New Europe. De zoutmijnen van Wieliczka zijn te vinden in het zuiden van Polen, in de buurt van Krakau en er wordt al gewerkt sinds de dertiende eeuw.

De gangen die de 2000 uitgegraven kamers verbinden zijn samen meer dan 200 kilometer lang en het diepst gelegen niveau ligt 327 meter onder de oppervlakte.

In de loop van de eeuwen hebben mijnwerkers na hun acht uur durende werkdag tijd besteed aan het maken van, onder andere, sculpturen, vloeren en kroonluchters. Zo zijn er bijzondere ruimtes ontstaan in de mijn. Bovenstaand "the chapel of the blessed Kinga".

Deze ruimte ligt 101 meter onder de grond, is vijftig bij vijftien meter en twaalf meter hoog.

Alles wat je kunt zien is gemaakt van zout. De vloeren, de muren, de scupturen en zelf het kristal in de kroonluchters.

De mijnen staand vandaag de dag op Unesco's World Heritage List.

Maar waar dan???

"North, towards Matehuala, was Mexico's graveyard for deceased railway engines for many years. Hundreds of locomotives, reduced to bare skeletons, sat idle in the hot desert sun. "

Zo maar een regel in één van de reisverslagen van Tony Burton. Het zou maar een kleine omweg zijn en het klonk interessant, dus waarom niet? Klein probleem: naar het noorden, richting Matehuala, duidt een enorm gebied aan.

Eenmaal onderweg bekeken we de kaart eens en er loopt eigenlijk maar 1 spoorlijn door het gebied. Daar komt bij dat je honderden locomotieven niet zomaar over het hoofd ziet... toch? Een paar uur later lijkt dat misschien wel het geval te zijn. Her en der vragen we passanten naar het kerkhof. Onze vragen worden meestal beantwoord met een blik die het midden houd tussen: 'Waar heb je het in godsnaam over?' en 'Waarom zou je daar in godsnaam naar toe willen?'

De meneer op de foto's hierboven bracht eindelijk verlichting. Met handen en voeten en behulp van een kaartje opgetekend in het zand stuurde hij ons de bushbush in, over een stoffige gravel weg. De mannen in een pickup die ons onderweg passeerde waarschuwden al dat het hek op slot zat, maar inmiddels waren we bereid om zonodig over prikkeldraad heen te klimmen.

Uiteindelijk kwamen we inderdaad bij een kerkhof uit... voor mensen, niet voor treinen.

Een half uur later werd alles duidelijk. Een politieman stuurde ons naar een oud station een paar kilometer buiten een stadje. Daar troffen wij precies 7 roestende, uit elkaar vallende locomotieven aan. Zeven ja. Waar is de rest gebleven?

Vermoedelijk inderdaad ergens in de verleden tijd zoals Tony's schrijfstijl achteraf lijkt te suggereren.