Magisch Real de Catorce

De enige toegangsweg tot Real de Catorce is een 24 kilometer lange kinderkopjes weg. Aan het einde van de weg kom je uit bij een tunnel. Deze is 2,2 kilometer lang en zo smal dat mannen met walkietalkies het verkeer regelen.

Real staat bekend als spookstad. Hoewel dat niet echt het geval meer is, kun je het gevoel nog ervaren als je het centrum uit wandelt. Ingestortte huizen, achtergelaten spullen en niemand in de buurt. Over een paar jaar is het waarschijnlijk een drukbezochte toeristenstad, als bijvoorbeeld, Taxco. Maar zo ver is het nog niet. Er zijn al een paar hotels en restaurantjes, maar een bank of ATM vind je er nog niet. Vandaag de dag kost een behoorlijk stuk grond maar 2500 Dollar, dus als je plannen hebt om een hotel te beginnen op een toekomstige hotspot...

Real is gelegen in de Chihuahua woestijn en de bergachtige omgeving is prachtig.
Je kunt er een tocht maken te paard, met de mountainbike of met een indiaan de woestijn in, opzoek naar peyotes.

Meer informatie over Real de Catorce

Rara, wat klopt hier niet?

Juist... dat dachten wij nou ook...

Multifunctional Jezus

Mexico, Tepotzotlán

Tijdens een bezoekje aan één van de kerkjes in dit stadje raken we aan de praat met een zeer gastvrije heer ter plekke. Hij vertelt ons over de details in de kerk, de restauratie, maar voornamelijk over de beelden van Jezus.

Midden op het altaar staat een enorm kruis waar een jezusfiguur aan hangt. De man vraagt ons de voeten eens van dichtbij te bewonderen. Vol trots verklaard hij dat de teennagels echt zijn. Alsmede de vingernagels en de tanden. Nader onderzoek doet ons vermoeden dat dit inderdaad het geval is, met name de tanden zien er griezelig echt uit.

In één van de zijkapellen van de kerk ligt bovenstaande pop opgebaard. Rechts bij de voeten zijn foto's geplaatst van gelovigen die lijden aan allerlei kwalijke zaken. Of het nu een longontsteking is of liefdesverdriet: de verlossing is na plaatsing van de foto al stukken dichterbij.

Vol bewondering legt de man uit dat dit een wel héle dure jezus is. Hij is namelijk multifunctioneel!

Dit model is voorzien van flexibele ledematen.

Elk jaar tijdens de paasceremonie wordt hij uit zijn kist gehaald en aan het kruis genageld. Vervolgens trekt de processie door het stadje, waarna Jezus weer veilig in de kist wordt gestopt om wederom een jaar over de zieken te waken...

Religie en... kunst of kitsch?? #2

Religie en... kunst of kitsch??

This is how they say: 'I was here'

In Mexico...

Mummies in Mexico

Het mummiemuseum, oftewel Museo De Las Momias, Guanajuato.

Dit is een verhaal apart. Dit museum wordt ook wel gezien als het ultieme voorbeeld van de Mexicaanse obsessie voor de dood. Door de samenstelling van de grond (mineraalrijk) en de droge lucht in Guanajuato mummificeren de hier begraven doden binnen 10 jaar.

Dit werd voor het eerst geconstateerd in 1865, toen de eerste lijken werden opgegraven om ruimte te creeëren op het kerkhof.

Vandaag de dag worden er meer dan 100 toemalige inwoners van Guanajuato tentoongesteld in het museum.
De gezichtsuitdrukkingen zijn grotesk en de lichamen zien er uit als uitgedroogde zakken huid, waar het lichaamshaar nog op te vinden is. Een greep uit de collectie: iemand die is doodgestoken, een persoon die is verdronken en een ander die vermoedelijk levend was begraven.

Er zijn ook een aantal babies te zien, waaronder de kleinste menselijke mummie ter wereld. Een 6 maanden oude foetus, overleden in de buik van de moeder toen zij stierf.

Het klinkt waarschijnlijk erg horror-esk en dat was het ook wel, maar vreemd genoeg was de presentatie wél respectvol.

Er mocht niet gefotografeerd worden... maar we konden het echt niet laten.

Tula, Mexico

Ongeveer op een uur rijden, ten noorden van Mexico City, vind je Tula. Aan het einde van de klassieke periode, ongeveer 700 na Chr., migreerden vele volken, waaronder de Tolteken, naar deze regio. Zij stichtten de stad die nu bekend staat als Tula. Hoewel het bij lange na niet zo spectaculair is als bijvoorbeeld Teotihuacán, dat rond dezelfde periode in verval raakte, heeft Tula toch iets te bieden dat je nergens anders vindt: De Atlantiërs.

Deze standbeelden, van 4.5 meter hoog zouden ooit een dak ondersteund hebben. Hoe de naam "Atlantiërs" ontstaan is, heb ik niet kunnen achterhalen.

De piramide zelf was rijkelijk gedecoreerd met sculpturen en geverfde friezen. Roofvogels die mensenharten verorberen, menselijke hoofden die uit slangenbekken steken... De wanden van de piramide zijn bedekt met vulkanische, puntige stenen. Dezelfde bouwstijl tref je in Teotihuacán.

De schattingen over het aantal inwoners lopen nogal uiteen, maar gemiddeld denkt men toch aan zo'n 50.000 mensen. Het was een ontwikkelde stad, met een ingenieus irrigatie systeem, want regen is zeldzaam in deze regio. Het land was erg vruchtbaar en de oogsten werden verhandeld voor onder andere cacao, jade en edelmetaal. Tula had goede contacten met Chichén Itzá, wat nu niet bepaald om de hoek ligt.

Rond 1170 begon de stad in verval te raken.

Diana, the Archer (en andere wetenswaardigheden van een taxichauffeur)

Diana, the Archer (Mexico City), originally uploaded by iwasfixin2.

Dit is Diana. Je kunt haar vinden op de Paseo de la Reforma in Mexico City. Sinds 1942 staat ze hier. In die tijd waren ze nogal geschokeerd toen ze deze vrouw in volle glorie zagen staan op het moment dat er een rotonde genomen moest worden. Daarom verplichtte het departement van fatsoen & gedragsnormen de kunstenaar om Diana te bedekken met een lendedoek. Tot 1966 werd deze niet verwijderd.
De oude, gezellige taxichauffeur die ons naar het Antropologisch museum bracht vertelde dat de dame die toendertijd model stond voor Diana (op haar 17e) nog altijd leeft en ver in de 80 is. Volgens hem waren alle Mexicaanse mannen van zijn leeftijd stiekem verliefd op haar. Nou ja, geef ze eens ongelijk.

Een ander kunstwerk langs de route is "El Caballito", een knalgele representatie van een paardenhoofd. Moderne kunst... tja, je moet er van houden. Het enige wat onze chauffeur te zeggen had over dit huzarenstukje: 'Als wij Mexicanen de kunst die we zien niet begrijpen, zeggen we: Interessant.'
Dat is dus toch iets universeels...

De tip van de dag kwam ook van de taxi chauffeur, nadat wij hem meldde dat wij met een huurauto gingen rondrijden... hij zei dat het enige wat je nodig hebt om rond te rijden in mexico city zijn:
1. goede remmen
2. een claxon
3. de zege van Jesus Christus.

Voor de zekerheid toch maar een rozenkrans met zuignap aangeschaft om op de voorruit te plakken...

Museo Nacional de Antropología

Eigenlijk is het gewoon een must voor iedereen die Mexico City bezoekt. Ik ga er verder ook niet teveel over zeggen: het is gewoon een prachtig museum, met een fantastische collectie. Voor wie het leuk vind: een link naar de website.

De oudste Cantina van Mexico!

Dit is El Nivel. Sinds 1855 komen Mexicanen hier om te drinken. Het ligt praktisch aan het Zocalo in Mexico City en als je niet oplet loop je er zo voorbij.
El Nivel ziet er ook echt uit als een kantine, de echte mexicaanse gezelligheid dus: TL verlichting te over, verlopen blauwe tegeltjes aan de muur, bar vol beschonken lieden, en aan de muur krantenartikelen (op 1 na heeft elke president hier wel een biertje gesnoept), spiegels en kunst,,, nou ja, groffe pornografische schetsen van dames, ach, het is kunst hè.

Hét bewijs dat er sinds 1855 ook daadwerkelijk niet gedaan is aan modernisering is toch wel de hoogte van de deurpost van het damestoilet: ik voelde me net een reus. Het toilet zelf was dan ook een kleine benauwde ruimte, inclusief kakkerlakken van een formaat dat nog net acceptabel te noemen was... Als je cultuur wilt snuiven moet je er wat voor over hebben, zeggen ze.