Tula, Mexico

Ongeveer op een uur rijden, ten noorden van Mexico City, vind je Tula. Aan het einde van de klassieke periode, ongeveer 700 na Chr., migreerden vele volken, waaronder de Tolteken, naar deze regio. Zij stichtten de stad die nu bekend staat als Tula. Hoewel het bij lange na niet zo spectaculair is als bijvoorbeeld Teotihuacán, dat rond dezelfde periode in verval raakte, heeft Tula toch iets te bieden dat je nergens anders vindt: De Atlantiërs.

Deze standbeelden, van 4.5 meter hoog zouden ooit een dak ondersteund hebben. Hoe de naam "Atlantiërs" ontstaan is, heb ik niet kunnen achterhalen.

De piramide zelf was rijkelijk gedecoreerd met sculpturen en geverfde friezen. Roofvogels die mensenharten verorberen, menselijke hoofden die uit slangenbekken steken... De wanden van de piramide zijn bedekt met vulkanische, puntige stenen. Dezelfde bouwstijl tref je in Teotihuacán.

De schattingen over het aantal inwoners lopen nogal uiteen, maar gemiddeld denkt men toch aan zo'n 50.000 mensen. Het was een ontwikkelde stad, met een ingenieus irrigatie systeem, want regen is zeldzaam in deze regio. Het land was erg vruchtbaar en de oogsten werden verhandeld voor onder andere cacao, jade en edelmetaal. Tula had goede contacten met Chichén Itzá, wat nu niet bepaald om de hoek ligt.

Rond 1170 begon de stad in verval te raken.